هزاران لایک برای دختر ورزشکار ایرانی در فیسبوک + تصاویر

صد هزار

هوادار فیس بوکی دارد اما از نبود تماشاگر در مسابقات دوومیدانی گلایه می کند. صدهزار نفر در فیس بوک، صفحه دختری را لایک کرده اند که نامش را به عنوان نخستین دختر طلایی ایران در رشته دوومیدانی در آسیا ثبت کرده است.مریم طوسی که این روزها تولد ۲۵ سالگی خود را جشن می گیرد، رکوردهای دوهای ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و ۴۰۰ متر زنان در ایران را هم در اختیار دارد اما مجبور است با سختی ها و تبعیض ها کنار بیاید.آخرین حضور مریم در میادین بین‌المللی به بازی‌های همبستگی کشورهای اسلامی ۲۰۱۳ در اندونزی باز می‌گردد که او توانست دو مدال طلا در دوی ۲۰۰ و ۱۰۰ متر کسب کند و رکورد ایران را در دوی ۱۰۰ متر ارتقا دهد.

از المپیک قبلی تنها به دلیل کم آوردن هشت صدم ثانیه باز مانده بود و حال آرزویش رسیدن به المپیک آینده است علاوه بر این ها در آینده و بعد از ورزش قهرمانی به حضور در عرضه های اجتماعی و سیاسی هم فکر می کند.قبول کرده است با پوشش اسلامی در مسابقات حضور پیدا کند اما لباس های سنگینش در مقابل لباس های سبک رقبا کار را برایش سخت تر کرده است اما به یاد حرف قهرمان جهان می افتد که در یکی از مسابقات به او گفت: «تو قهرمان هستی که با این شرایط مسابقه می دهی."

نزدیک ترین مسابقاتی که در پیش داری کدام است ؟

نزدیک ترین مسابقاتم، مسابقات داخل سالن آسیایی است که تقریبا دو ماه دیگر برگزار می شود.

آیا آماده ای؟ مشکلی نداری؟

در حال حاضر مهمترین مشکلم، مربی است. کمیته ملی المپیک به من اعلام کرده بود که می خواهد برایم مربی خارجی بگیرد که در این بین مشکل پیدا کردن مربی ایجاد شده است چون من یک مربی می خواهم که در سطح خودم باشد و بتواند من را به سطح دلخواهم برساند اما متاسفانه مشکلاتی وجود دارد. در حال حاضر با مربی قبلی خودم که ایرانی است، دارم تمریناتم را ادامه می دهم .

باید حتما مربی خارجی باشد؟

رکوردهای من در ایران به سطحی رسیده است که هر فردی به آن برسد جزو نفرات برتر آسیاست. بر این اساس من باید مربی ای داشته باشم که بتواند من را از این سطح بالاتر ببرد. هدف فعلی من بازی های آسیایی است که کمتر از ده ماه دیگر برگزار می شود. برای همین باید خیلی تلاش کنم تا با حریفانی که با بهترین امکانات تمرین می کنند، رقابت کنم. من حداقل امکانات آنها را می خواهم داشته باشم.

مربی باید حتما زن باشد؟

 بله.

 دلیل اینکه مربی خارجی برایت پیدا نمی شود چیست؟

 پارسال من یک مربی خارجی روس داشتم. این خانم قهرمان جهان بود. من با ایشان خیلی نتیجه گرفتم و نخستین طلای دوومیدانی بانوان ایران را وقتی گرفتم که ایشان مربی من بودند اما گویا الان مربی پیدا کردن بسیار مشکل است.

چطور شد که با این مربی ادامه ندادی؟

وقتی قرارداد ایشان تمام شد، فدراسیون قرارداد را تمدید نکرد. یک مدت تمام فدراسیون ها مشکلات مالی داشتند و این مشکلات فقط شامل حال دوومیدانی نمی شد و شاید به این دلیل قرارداد تمدید نشد.

به نظرت اینکه مربی زن خارجی ایران نمی آید، نمی تواند دلایل دیگر هم داشته باشد؟ مثلا مربیان تصور کنند در ایران شرایط زندگی مناسب نیست یا یک تصویر دیگر از زندگی در ایران در ذهنشان هک شده باشد؟

بله می تواند درست باشد یعنی شاید در ذهن آنها یک تصویر اشتباه از ایران به خاطر برخی تبلیغات وجود داشته باشد. علاوه بر این ها خانمی که می خواهد به ایران بیاید و کار کند قطعا شرایط متفاوتی با مربیان خارجی مرد دارد. مثلا باید آن خانم قبول کند که حجابش را رعایت کند و هر فردی قبول نمی کند.

چه رشته ای در دانشگاه درس خوانده ای؟

سال آخر رشته تربیت بدنی در دانشگاه تهران هستم.

گویا در فیس بوک فعال هستی؟

 بله یک صفحه هواداران دارم که اولش توسط یکی از هواداران ساخته شده بود اما بعدش به من منتقل شد. مدیر برنامه هایم بیشتر کارهای صفحه را انجام می دهد اما من هم نظارت دارم. واقعا لذت می برم یعنی بیشترین امید و انگیزه ای که می توانم داشته باشم از طریق پیام هایی که برایم می نویسند به من منتقل می شود.

در استادیوم و مسابقات باشگاهی بیشتر هوادار داری یا در فیس بوک؟

چون تبلیغات برای مسابقات دوومیدانی در ایران وجود ندارد معمولا تماشگران زیادی هم در استادیوم ها حاضر نمی شوند.

چه میزان هوادار در فیس بوک داری؟

بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر صفحه فیس بوک من را لایک کرده اند.

این صفحه چقدر توانسته ترا به هوادارانتان نزدیک کند؟

تا قبل از اینکه این صفحه فعال شود، تعداد کمی بودند که با من آشنایی داشتند چون متاسفانه در ایران رسانه ها به ورزش بانوان بها نمی دهند. به نظرم این صفحه باعث شد تا خودم را به ایرانی ها و هموطنانم معرفی کنم.

به نظر می رسد، فیس بوک برایت به یک صفحه رسانه ای شخصی تبدیل شده است. برخی از عکس هایی که منتشر می کنی خیلی تازگی دارد و مطمئنا به خاطر محدودیت ها در نمایش ورزش بانوان به رسانه های داخل کشور راه پیدا نمی کند. واکنش دوستدارانت به این عکس ها چه بوده است؟

واکنش ها خیلی مناسب بوده است. به نوعی با فضای مسابقات و شرایطی که من در آن حضور دارم آشنا می شوند. تک تک افرادی که پیغام می گذارند به من یک انرژی مضاعفی می دهند. تمرینات دومیدانی خیلی سنگین و خسته کننده است اما وقتی از تمرین برمی گردم و پیام ها را در صفحه فیس بوکم می بینم انرژی دوباره می گیرم.